Sposoby rozpoznawania tkanin

PRÓBA SPALANIA
Dość długi kawałek nitki - jednej lub kilku (zależnie od grubości i rodzaju badanego wyrobu)umieszcza się w płomieniu zapałki (rys. 1), świecy lub palnika i obserwuje się sposób zapalenia się, następnie palenia i wydzielony zapach oraz stałość po spaleniu.

Zachowanie się poszczególnych grup włókien podczas próby spalania przedstawiono w poniższej tabeli.

PRÓBA ROZERWANIA NITKI
Jest mniej dokładna i daje nie tak precyzyjne efekty, jak próba spalania, ale pozwala również odróżnić niektóre włókna. Nitki przeznaczone do badania powinny być dość długie.
Rozerwana nitka bawełniana odznacza się wystającymi, krótkimi włókienkami, nitka lniana - długimi i sztywnymi.
Rozerwana nitka wełniana rozszczepia się, tworząc luźne splątanie.
Nitka jedwabiu naturalnego po rozerwaniu rozdziela się, nitka jedwabiu syntetycznego będzie rozszczepiona na pojedyncze włókienka.

Naturalne włókna roślinne są mocniejsze po zmoczeniu.
Włókna sztuczna zaś (jedwab wiskozowy) po zmoczeniu tracą wytrzymałość, mają małą odporność na tarcie i zrywanie. Cechy te widoczne są przy badaniu włókien bawełny i jedwabiu sztucznego wiskozowego.
BADANĄ NITKĘ zwilża się w jednym miejscu (na długości około 1,5cm); po rozciągnięciu bawełna zerwie się w miejscu suchym, a jedwab wiskozowy w miejscu mokrym.


Za pomocą kolorowych nitek na krajce oznacza się następująco skład surowcowy wyrobów wełnianych i wełnopodobnych:

NIEBIESKI - włókna wełniane

CZERWONY - włókna poliestrowe ciągłe, cięte (torlen, elana), teksturowane (modyfikowane przez nadanie

większej elastyczności, puszystości, przewiewności)

ZIELONY - włókna poliakrylonitrylowe (anilana)

JASNOSZARY - włókna poliamidowe cięte, ciągłe (stylon, polana) i teksturowane

ŻÓŁTY - włókna celulozowe - wiskozowe (argona)

Ponadto został ustalony sposób ułożenia nitek w krajce - biegną one wzdłuż tkaniny w określonym porządku.
Kolor oznaczający surowiec dominujący jest umieszczony najbliżej zewnętrznych brzegów.
W tkaninach, gdzie udział surowców wynosi 50%, bliżej brzegów umieszcza się kolor oznaczający surowiec bardziej wartościowy.
Bywa, że kolor nitek oznaczający rodzaj surowca jest taki sam, jak kolor całej tkaniny. Stosuje się wówczas dwie nitki białe, jako obrzeże dla nitek właściwych.
Na tkaninach barwionych i drukowanych umieszcza się w krajce napisy stemplowane lub drukowane w odstępach 1,5 - 2cm. Treść napisu zawiera nazwy surowca i jego procentowy udział.

___________________________________________________________________________________________________
Pozwalam sobie w kilku kolejnych notkach przepisywać część książki "Jak szyć?" Zofia Hanus rok 1989, a raczej kilku jej rozdziałów. Myślę, że zawarte w niej informacje Ci się przydadzą. (:
___________________________________________________________________________________________________